Blog

W ostatniej notce (tej o Scionie) wspomniałem, że jedną z gier, której nie zrobiłbym na Savage Worlds jest Earthdawn. Z paru powodów: 1. Bo była naprawdę mocno związana ze światem. Wiecie, ta specyficzna rola adeptów, kręgi, talenty, karmy i tak dalej. Wątpię by mieszkańcy Starego Świata przejmowali się tym, czy naprawdę istnieją "punkty przeznaczenia", a w Earthdawnie w Karmę i Talenty wierzą i jest to dla nich coś jasno zdefiniowanego. 2. Bo dobre 75% fajności ED wynikało dla mnie właśnie z tego bycia adeptem. Mechanika to wspierała - że nawet złodziej, jest tak naprawdę magiem w pewien sp...

Długo napalałem się na Sciona. Dla nowych w temacie - to taka gra RPG, która ma parę latek, ale jak dotąd nie chciała wpaść w me łapy. Napalałem się na grę od dawna - hej można grać potomkiem Zeusa, Thora, Lokiego, Seta. A okej, miałem tłumaczyć co to za cudo. Scion jest grą RPG, osadzoną w realiach współczesnego świata, gdzie gracze wcielają się w role herosów. Takich jak w mitologii - wiecie, syn Zeusa z nieprawego łoża. Nasi bohaterowie mają znacznie większe możliwości niż przeciętni buce z ulicy, otacza ich nimb tajemniczości, no i brzemię przeznaczenia też lekkie nie jest. A do tego...

Nie byłbym prawdziwym xeroboyem, gdybym nie poświęcił tego kwadransa, prawda? 1. Eye of the Beholder - bo ukończyłem ją ponad 50 razy 2. Savage Worlds - bo to dla mnie Matka Boska RPGowska 3. Deadlands - bo tak napchanego pomysłami, spójnego świata nie widuje się na co dzień. 4. L5R - za wspaniałe sesje, wspaniałych bohaterów i świetne kłótnie na forach 5. Superfrog - to dla niego wciąż mam Amigę w dużym pokoju 6. Warhammer - cały mój fantastyczny zajob od niego się zaczął 7. Mordheim - za krew, pot, łzy, farbę i rujnowanie mi domowego budżetu 8. Legion - taka polska gra na Amigę, miesiące z...

Czołem. Temat 14 edycji Karnawału to coś, nad czym dość mocno swego czasu się głowiłem - kwestia wiary w RPGach. Bardzo lubię grać wszelkiego rodzaju kapłanami, inkwizytorami, księżmi, rabinami, rycerzami zakonnymi czy świeckimi fanatolami (tzn. fanatolami, ale bez świeceń, przynależności itd.). Wiara to potężna motywacja, potrafi postawić bohatera przed wieloma ciężkimi wyborami, a i tłuczenie przeciwników podoba mi się bardziej, gdy robi się to w czyimś imieniu. Jest jednak problem – nie w każdej grze podoba mi się to. Bijcie mnie, mordujcie, ale uważam, że bardzo często kwestia rel...

Cześć Nieczęsto zdarza mi się kupować podręczniki kierując się tylko okładką. Jest tak z paru powodów – kilka najwspanialszych gier w mojej kolekcji ma okładki co najwyżej średnie – jak Piekło na Ziemi, czy Legenda 5 Kręgów (jakoś nie ruszają mnie kolesie z bicepsem jak noga słonia), albo na odwrót – są gry ze wspaniałą okładką, ale okropną zawartością (tu litościwie spuśćmy zasłonę milczenia). Poza tym mam ograniczone fundusze i przez to średnio mogę sobie pozwolić na zakup kolejnego zbieracza kurzu. Ale gdy zobaczyłem okładkę Realms of Cthulh...

Cześć! Lubicie filmy o superbohaterach? Ja tak średnio. To znaczy – niektóre są super, ale większości nie trawię. Ale za to bardzo lubiłem komiksy i kreskówki – Spiderman, X-men, Punisher, Transformers, Batman – to były serie, na któych się wychowałem. Co ciekawe jednak, sentyment do kolesi w trykotach i majtkach na spodniach przez lata nie przenikał do mojego RPG. Z paru powodów – długi, długi czas zajmowałem się "poważnym RPG". Wiecie, bohater jako najmniej znaczący atom Wszechświata, pyłek w obliczu potęgi Chaousu, czy Cthulhu i ogólnie to przecież na sesji się c...

Cześć Ostatnio siadłem do L5K 3ed. Nie pierwszy raz, hej już niejedna sesja za mną, ba nawet długa kampania doprowadzona do końca się trafiła (no u mnie to ewenement, za często łapię nowe zajawki). Zachciało mi się kampanii o roninach przemierzających Rokugan. Ale czytam teraz ten podręcznik i czytam i stwierdzam, że nic nie kumam. Praktycznie całej gry muszę uczyć się od nowa, została mi tylko pierwszoedycyjna baza, ale wszystkie różnice wprowadzone w 3ed już mi umykają. Niech mnie – specjalizacje w umiejętnościach? Jak się je wykupowało? A jak działały kata? To w końcu jak było z mn...

Lubię Zew Cthulhu. To jeden z pierwszych (w zasadzie to trzeci, jak już mamy trzymać się liczb) systemów RPG w mojej kolekcji. Ba! To pierwsza gra z którą się spotkałem, gdzie nie było krasnoludów ani elfów. Dużo czasu mu poświęciłem. Tak więc grało się z ZC i za królowej Wiktorii i z prohibicją i z drugowojennym łoskotem gąsienic i współcześnie i za komuny w wydziale X i z mackami i bez nich. W zasadzie to był dość pojemny system. Wiem, że są twardziele co poprowadzą wszystko na mechanice WFRP. Na ZC było to proste – niby to była gra o dość mocno sprecyzowanym temacie, ale co z tego? ZC...

Cześć Fajny miałem weekend. To znaczy – hej, to jest Polter, serwis z definicji o fantastyce, więc nie sądzę by było dobrym pomysłem chwalenie się, że w końcu się wyspałem, że wpadłem do teściowej i nażarłem się jak wieprz, że w Steel Panthers rozbiłem Niemców pod Moskwą i że przeczytałem niesamowity, wyrąbany scenariusz do ZC, który przypomniał mi co było dobrego w starym RPG. A nie, o tym ostatnim można wspomnieć. Ale wspomnę przy innej okazji. Może. Ale ja nie o tym - mój weekend był zdominowany (to jak BDSM, ale bez B, S i M) przez planszówki. Chodzi o GRAMy – Gdyńskie Spotka...

Cześć Fajna sprawa taki blogkarnawał. Pozwólcie zatem, że i ja dorzucę doń swoje 3 ormiańskie Drachmy i nieco się pouzewnętrzniam. Staram się mieć szerokie horyzonty RPGowe. Raz mi wychodzi, a innym razem mniej. Poznałem kilka settingów - lubię postapokalipsę, fantaziaki, gry ściśle historyczne i te śmiało historię zmieniające. Lubię cyberpunka, horror, lubię shadowrunowe skrzyżowanie przyszłości z elfami, widzę wspaniałe rzeczy w świecie mroku. Długo bawiłem się orientem i płaszczoszpadą. Wszystko to są fajne rzeczy, pewnie wrócę do nich nieraz. Ale przede wszystkim lubię grać i prowadzić...